Jak zaprojektować łazienkę dla niepełnosprawnych?

Jak zaprojektować łazienkę dla niepełnosprawnych?

kliknij aby powiększyć

Osoby niepełnosprawne pomimo swoich problemów zdrowotnych często decydują się na życie samodzielne. Chcą pracować, mieszkać we własnych mieszkaniach, wychodzić do kina, teatru i na zakupy. Jeśli w przestrzeni publicznej dba się o to, by budynki i pomieszczenia w nich były dostosowane do wymogów osób na wózkach lub z innymi ograniczeniami w poruszaniu się, osoby niepełnosprawne mogą z nich korzystać i cieszyć się niezależnością. Także łazienkę w mieszkaniu niepełnosprawnego należy dostosować do potrzeb osób na wózkach.

Toaleta dla niepełnosprawnych

Najważniejszymi miejscami, które powinny być dostosowane do szerokości wózka, są łazienki i toalety, zarówno te publiczne, jak i w domu osoby niepełnosprawnej. Dzięki właściwemu rozmieszczeniu urządzeń sanitarnych i dodatków użytkownikom na wózkach można zapewnić intymność i ułatwić im samodzielne korzystanie z kąpieli i ubikacji.

Malutka toaleta, w której mieści się tylko umywalka i klasyczna miska sedesowa nie spełni wymogów osoby na wózku inwalidzkim, ponieważ zajmuje on wiele miejsca i ma określony szeroki promień skrętu. Dobierając wyposażenie do toalety dla niepełnosprawnych, należy zadbać o montaż odpowiednich sanitarnych urządzeń na dostępnej wysokości. Nie bez znaczenia są także rozwiązania technologiczne, na przykład dotykowe baterie i automaty dozujące mydło.

Sedes

Korzystanie z miski sedesowej to dla osób poruszających się na wózku prawdziwe wyzwanie. Odległość sedesu od ściany toalety nie powinna być mniejsza niż 70 cm, tak by wózek mógł stanąć obok miski ustępowej. Sam sedes powinien znajdować się na wysokości około 45-50 cm, by siadanie na niego z pozycji wózka nie stanowiło problemu. Podczas przesiadania się na sedes osoba niepełnosprawna opiera się z całych sił na desce sedesowej, dlatego ta musi być wykonana z bardzo trwałych materiałów i dobrze przytwierdzona do miski ustępowej.

Nie bez znaczenia jest umiejscowienie przycisku do spłukiwania wody. Najlepszym rozwiązaniem będzie system automatyczny albo spłuczka uruchamiana za pomocą nogi. Dobrze sprawdzi się także przycisk zamontowany obok toalety, a nie za nią lub nad nią. Aby ułatwić korzystanie sanitariatu, pojemnik na papier toaletowy należy zamontować około 100-120 cm od poziomu podłogi, a dozownik do ręczników papierowych albo suszarkę do rąk w odległości 70-90 cm od tylnej ściany w toalecie. Przydać się może także przycisk alarmowy zamontowany w pobliżu sedesu, by osoba na nim siedząca, mogła łatwo go dosięgnąć.

Poręcze

Poręcze dla osób niepełnosprawnych są kluczowym wyposażeniem w toalecie. Ich wybór jest ogromny, ponieważ akcesoria te mają różną długość i średnicę. Osoby, które poruszają się samodzielnie, ale mają problem ze schylaniem się, siadaniem, wstawaniem, powinny mieć możliwość skorzystania z uchwytów przysedesowych zamontowanych na wysokości 80-85 cm.

Seniorzy lepiej radzą sobie, kiedy mogą chwycić poręcz o mniejszej średnicy. Osoby niepełnosprawne, poruszające się na wózku, czują się pewniej, gdy mogą oprzeć się na uchwytach z grubych rur zamontowanych na wysokości 75-85 cm od poziomu posadzki. Dobrym rozwiązaniem jest montaż poręczy wielofunkcyjnych. Te mogą być ruchome, stałe, pionowe, poziome, kątowe. Te ostatnie są najbardziej funkcjonalne. Uchwyty mogą być antypoślizgowe, ale także wyposażone w dozowniki mydła i wieszaki na ręczniki.

Sprawdź w sklepie internetowym Sanjo.pl poręcze i uchwyty dla niepełnosprawnych: https://sanjo.pl/porecze-i-uchwyty-dla-niepelnosprawnych

Umywalka w łazience dla osoby niepełnosprawnej

Umywalka jest niezbędna i w toalecie, i w łazience. Najlepiej sprawdzi się model wiszący, bez postumentu i bez podumywalkowej szafki łazienkowej. Takie elementy uniemożliwiają podjazd wózkiem do umywalki. Pod nią nie mogą się też znajdować żadne ostre lub szorstkie wykończenia. Bateria umywalkowa odkręcana klasycznie może utrudnić korzystanie z umywalki osobom z niedowładem dłoni, dlatego warto zamontować baterię bezdotykową albo uruchamianą dźwignią lub przyciskiem. Powinna ona mieć także przedłużoną wylewkę. Lustro nad umywalką jest bardziej praktyczne, kiedy ma regulowany kąt nachylenia.

Odpowiednie wymiary

Olbrzymie znaczenie w łazience dla niepełnosprawnej osoby mają przyjęte normy zachowania wolnej przestrzeni, w której mieścić się musi sporej wielkości wózek. Przed umywalką należy zostawić się ok. 90 cm wolnej przestrzeni, wzdłuż niej 120 cm. Normą wysokości umywalki jest minimum 70 cm, tak by osoba na wózku miała ją powyżej kolan, ale górna krawędź umywalki nie może być wyżej, niż na wysokości 85 cm, by z poziomu wózka móc z niej swobodnie korzystać.

W takim przypadku przydają się też umywalki bezsyfonowe. Jeśli w dolnej części znajduje się syfon, musi on się znajdować na wysokości minimum 65 cm. Nie bez znaczenia jest też szerokość i głębokość umywalki. 60-70 cm szerokości i 50-60 cm głębokości umożliwia wygodne umycie rąk. Uchwyt wspomagający powinien znajdować się na wysokości 80-85 cm, a lustro maksymalnie 100 cm od poziomu posadzki.

Łatwo dostępny prysznic dla niepełnosprawnych

Montaż klasycznego prysznica z brodzikiem, zwłaszcza wysokim, ogranicza niepełnosprawnym możliwość skorzystania z kąpieli. Prysznic nie powinien mieć wysokiego progu, a minimalna wielkość kabiny prysznicowej dla niepełnosprawnych wynosi 100 × 100 cm. W takim przypadku znakomicie sprawdzi się prysznic bez brodzika, z delikatnym spadkiem w kierunku otworu ściekowego, ewentualnie płytki brodzik o głębokości 2 cm. Brodzik powinien posiadać matę antypoślizgową lub być wyłożony antypoślizgowymi płytkami ceramicznymi.

Także wokół prysznica należy zadbać o podłogę, która zapobiega poślizgnięciu się. Osłony prysznica powinny być składane, rozsuwane maksymalnie na boki, ale wykorzystać można także klasyczną zasłonkę prysznicową. Ważnym wyposażeniem kabiny prysznicowej będzie bateria z termostatem, ręcznym natryskiem i uruchamiana za pomocą przycisku. Stała temperatura wody pod prysznicem zapobiega oparzeniom i zapewnia komfort kąpieli, a dodatkowy ręczny natrysk umycie całego ciała.

Siedzisko prysznicowe

Użytkownik łazienki, który nie może stać, powinien mieć do dyspozycji krzesełko prysznicowe zamontowane naprzeciwko baterii prysznicowej. Siedzisko umieszczone na wysokości 50 cm od posadzki i 45 cm od ściany bocznej umożliwia wygodne korzystanie z kabiny prysznicowej dla niepełnosprawnych. Krzesełko pod prysznic wykonane jest z plastiku lub winylu, jest pełne, ażurowe lub wykonane ze szczebelków. Bardziej zaawansowane modele posiadają podłokietniki i tylne oparcie.

Pełne lub szczebelkowe siedzisko polecane jest osobom na wózkach, ażurowe zaś osobom starszym. Siedzisko może być zamontowane na stałe, ale w takim przypadku powinno być ono składane, by mogły z prysznica korzystać także osoby sprawne. Może być także zawieszone na ściennym uchwycie i zdejmowane, co ułatwia utrzymanie czystości w kabinie prysznicowej.

Uchwyty

Podobnie jak w pobliżu toalety, tak i pod kabiną prysznicową montuje się poręcze poziome lub pionowe, które ułatwiają siadanie na siedzisku, wstawanie z niego i służą podparciem podczas siedzenia i kąpieli. W kabinie sprawdza się uchwyt kątowy montowany na wysokości 80-85 cm. Zaleca się stosowanie uchwytów karbowanych, antypoślizgowych.

Więcej informacji nt. łazienki dla niepełnosprawnych znajdziesz na blogu Sanjo.pl: https://sanjo.pl/_blog/36-Lazienka_dla_niepelnosprawnych_-_Jak_powinna_wygladac_wygodna_lazienka_dla_osob_niepelnosprawnych.html

Dodaj komentarz:

Autor komentarza:
Treść komentarza:
Kod:
Wpisz kod:
Akceptuję regulamin

Wasze komentarze: